Tak określa się wiele gatunków ryb, które mają biologicznie ukształtowaną zdolność do wytwarzania pola elektrycznego, a także do odbierania jego obecności i zmian. Okazuje się, że ryby z tej kategorii znajdują się w wielu zupełnie niespokrewnionych ze sobą grupach. Ciało ich posiada narządy elektryczne, które dają możliwość wytwarzania impulsów elektrycznych dla samoobrony lub obezwładnienia potencjalnej ofiary. Ewentualnie występujące w ich ciele elektroreceptory dają możliwość wykrywania obecności i zmian pola elektrycznego. Jeśli rozpatrywać tą kwestię w węższym zakresie, to ryby elektrycznej uznawane są za gatunki, u których po prostu znajdują się narządy elektryczne. Cieszą się one dużą popularnością, szczególnie w muzeach czy punktach zwiedzania egzotycznych gatunków zwierząt. Jednocześnie należy sobie zdawać sprawę z tego, że mogą być one faktycznie niebezpieczne, nawet dla człowieka. Posiadają one pole elektryczne o wysokiej mocy, która może z łatwością zabić każdą potencjalną ofiarę lub zagrożenie.
Drętwa pstra
Z łaciny jest to Torpedo marmorata. Jest to gatunek morskiej ryby, która należy do rodziny drętwowatych. Ma ona brązowe ubarwienie ze swoiście marmurkowym deseniem. Posiada dwa duże narządy elektryczne, które umiejscowione są na głowie, a które wytwarzają napięci do dwustu woltów, zależnie od woli samej ryby. Jest to gatunek rozdzielnopłciowy i żyworodny. Występuje głównie na Oceanie Atlantyckim (we wschodniej części) i na Morzu Śródziemnym. Osiąga długość do metra i masę do trzech kilogramów. Żywi się mniejszymi rybami i skorupiakami.
Mrukowate
Z łaciny jest to Mormyridae. Jest to ryba z rzędu kostnojęzykokształtnych, która zawiera w sobie około sto dziewięćdziesiąt gatunków ryb z wód wolno płynących, zamulonych wielkich rzek tropikalnej Afryki. Są one wielokrotnie przedstawiane już na starożytnych egipskich ściennych malowidłach czy na hieroglifach. Ryby te osiągają długość od dziewięciu do nawet pięćdziesięciu centymetrów. Ciała są zwykle wydłużone, bocznie spłaszczone z drobnymi łuskami, małym otworem gębowym, małymi oczami, miękkim promieniami płetw, dobrze rozwiniętymi płetwami brzusznymi i wciętą płetwą ogonową.
Sum elektryczny
Z łaciny jest to Malapterurus electricus. Jest to ryba sumokształtna. Charakteryzuje się ona możliwością wytwarzania prądu o napięciu od trzystu do czterystu woltów. Znana jest już od starożytności z terenów Egiptu. Najczęściej do dnia dzisiejszego występuje w Nilu i w jeziorze Czad. Woli wody stojące bądź też wolno płynące o słabej przezroczystości. Ciało ma wydłużone, cylindryczne, o szarobrązowym zabarwieniu, głowę masywną, oczy małe, pysk zaokrąglony, otwór gębowy z trzema parami wąsików, brak płetwy grzbietowej i wiele innych.
Węgorz elektryczny
Inaczej określa się go strętwą, a po łacinie Electrophorus electricus. Jest to ryba słodkowodna należąca do rodziny strętwokształtnej. Jest to jedyny przedstawiciel swojego rodzaju, Eletrophorus. Nazwa węgorz wzięła się od kształtu ciała ryby, a elektryczny przydomek od obecności w jego ciele narządów elektrycznych. Ryba ta występuje w północno-wschodniej Ameryce Południowej, a wybiera bagniste i wolno płynące wody dorzecza Orinoko oraz Amazonki. Ciało ma wydłużone, cylindryczne, nagie, brak płetwy grzbietowej, płetw brzusznych, porusza się płetwą odbytową bardzo długą. Potrafi wytworzyć napięcie od trzystu do sześciuset woltów.
Mruk Petersa
Inna nazwa to trąbonos, a po łacinie Gnathonemus Petersie. Jest to ryba znana wcześniej pod takimi nazwami, jak Mormyrus Petersie czy Nathonemus pictus. Nazwa obecna nawiązuje do niemieckiego przyrodnika Wilhelma Petersa, który zajął się badaniem tej ryby. Została ona sprowadzona do Europy w połowie dwudziestego wieku szczególnie dla hodowli akwariowych. Naturalnie występuje w dorzeczu Nigru i Kongo, głównie w strefie przydennej. Ciało ma wydłużone i bocznie ścieśnione. Osiąga długość do trzydziestu pięciu centymetrów. Otwór gębowy przypomina trąbę, stąd też owa druga nazwa. Wytwarza prąd do dziesięciu woltów.
Apteronotidae
Jest to ryba z rzędu strętwokształtnych. Występują obecnie dwa gatunki z tej kategorii i oba są hodowane w akwariach. Naturalnie występują one w okolicach Panamy i Ameryki Południowej w wodach słodkich. Ciało mają wydłużone, zwężające się do ogona, małe oczy, szczątkowa płetwa ogonowa, długa płetwa odbytowa, która jest napędem i stabilizatorem ciała ryby w wodzie, otwór gębowy na gardle, krótka jama brzuszna, a reszta to elementy ciała zawierające narządy elektryczne. Ogólnie osiąga długość około jednego metra i trzydziestu centymetrów.