Inaczej określa się je jako siewkowate lub mewy-siewki. Z łacińskiego jest to Charadriiformes. Jest to rząd ptaków, które skupione zostały z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Zamieszkują one przede wszystkim otwarte przestrzenie bądź morskie brzegi, a gdy przychodzi sezon pozalęgowy, to nawet otwarte morze. Tylko niektóre gatunki spotykane są w lasach. Mogą być one osiadłe lub wędrowne. Występują praktycznie na całym świecie. Posiadają one szczątkową błonę pławną, długie i wąskie skrzydła. Najczęściej gniazdują one w koloniach, a większość z nich żywi się pokarmem zwierzęcym. Najbliższymi ich krewnymi są gołębiowe i żurawiowe. Zalicza się do nich następujące rodziny takie, jak chociażby: przepiórniki, krabożery, złotosłonki, długoszpony, anodówki, dropiatki, kulony, bekasowte, magelanówki, alki, wydrzyki, mewy, pochwodzioby, ibisodzioby, ostrygojady i wiele innych. Są one jednymi z najpopularniejszych ptaków na świecie. szczególnie przypadają do gustu zwiedzającym tereny nadmorskie.
Krabożer
Z łacińskiego jest to Dromas ardeola. Jest to gatunek z rodziny krabożerców. Jest to ptak dosyć smukły, z długimi nogami i dziobem, który przystosowany jest do jedzenia krabów. Palce u nóg są połączone częściowo błoną. Ubarwienie ma całkowicie na biało z małymi czarnym częściami. Są to wprost niezwykle krzykliwe ptaki. Najczęściej wydają one odgłosy n terenach lęgowych bądź na zimowiskach. Cieszą się popularnością ze względu na swoją wyjątkowość. Rzadko kiedy zmieniają siedliska. Należą do nadrzędu neognatycznych.
Andówki
Inna nazwa to poszwikowate lub po łacinie Thinocoridae. Znajdują się w tej rodzinie gatunki, które zamieszkują wysoko na terenach trawiastych. Najczęściej występują w Ameryce Południowej. Osiągają one około od szesnastu do trzydziestu centymetrów. Ciała są niewielkie, krępe, o krótkich nogach i dziobach, przypominają w sumie kuropatwy. Upierzenie jest szarobrązowe z ciemniejszymi plamkami o charakterze maskującym. Żywią się głównie nasionami i częściami roślin, gniazdują na ziemi. Składają do czterech jaj.
Ibisodziób
Z łacińskiego jest to Ibidorhyncha struthersii. Gatunek ten jest jedynym przedstawicielem swojej rodziny, czyli ibisodziobów. Jest to ptak dosyć smukły, z długimi nogami, zakrzywionym dziobem, który przede wszystkim przystosowany jest do zdobywania pokarmu spod kamieni. Ubarwienie jest szare, z białym brzuchem, nogami i dziobem czerwonym. Ich siedliska to kamieniste plaże rzeczne na wyżynach centralnej Azji, a także w Himalajach. Gniazdo jest w formie wgłębienia na plaży. Samice są w stanie złożyć cztery jaja, zawsze tyle samo.
Dropiatka
Z łacińskiego jest to Pedionomus troquatus. Jest to jedynym przedstawiciel rodziny dropiatek. Jest też australijskim endemitem. Z wyglądu przypomina przepiórkę, a częściowo również z samego zachowania. Posiada tylny palce, inny kształt jaj i parzyste tętnice szyjne, dlatego też został ten ptak umieszczony w innej rodzinie. Osiąga około dziewiętnaście centymetrów długości. Posiada on zwartą i krępą budowę. Płeć odróżnia się poprzez obecność na piersi samicy plamy koloru kasztanowatego. Składa cztery jaja, a potomstwo wychowywane jest tylko przez samca.
Pijawnik
Inne nazwy to stróż krokodyli lub żwirowiec nilowy. Z łacińskiego jest to Pluvianus aegyptius. Występuje w Afryce Wschodniej, głównie na terenie Egiptu. Przede wszystkim znany jest z tego, że wyjada krokodylom resztki pokarmu, które znajdują się między ich zębami, ale również owady czy pijawki z ich ciał, z powierzchni. Jest to ptak bardzo ruchliwy i czujny. Między innymi ostrzega inne zwierzęta przed zbliżającym się zagrożeniem. Osiąga około dwadzieścia dwa centymetry długości, z czego ogon zajmuje około siedem centymetrów. Żywi się robakami, mięczakami i owadami.
Pochwodzioby
Z łacińskiego są to Chionidae. Znajdują się w tej rodzinie tylko dwa gatunki. Zasiedlają one Półwysep Antarktyczny, Georgię Południową oraz wyspy antarktyczne. Osiągają one około trzydzieści pięć do czterdziestu trzech centymetrów długości. Upierzenie jest białe. Ptaki te w sumie przypominają gołębie. Samice składają dwa lub trzy jaja. Oba gatunki z tej rodziny różnią się między sobą przede wszystkim kolorem dzioba. Wyróżnia się pchwodzioba zółtodziobego oraz czarnodziobego, czyli po łacinie Chionis albus oraz Chionis minor.