Ssaki to zwierzęta, które należą do kręgowców, a u samic występują gruczoły mlekowe, jest obecność owłosienia oraz jest stałocieplne. Umożliwia to aktywny tryb życia w różnych środowiskach. Ssaki zamieszkują środowisko wodne, jak walenie i syreny, jak i lądowe oraz powietrzne, jak nietoperze. Obecnie żyje na świecie blisko pięć tysięcy pięćset gatunków ssaków. Największym rzędem liczby gatunków są gryzonie. Obejmują one dwa tysiące dwieście gatunków. W porównaniu z innymi zwierzętami liczba ssaków jest mała. Najmniejsze zaś grupy ssaków są słoniowate i mrówniki. Największym żywym ssakiem jest płetwal błękitny. Osiąga on trzydzieści metrów długości i sto osiemdziesiąt ton wagi. Najmniejsze są nietoperze i ryjówki Niektóre ssaki mają też jad, jak samce dziobaka, u których jest ostroga na tylnych nogach. Pokrycie ciała jest bardzo owłosione, co jest zróżnicowane pod względem grubości, miękkości. U niektórych ssaków włosy przekształciły się w kolce, a inne mają pazury, paznokcie i kopyta. Człowiek też jest ssakiem.
Jajorodne
Większość z tych zwierząt już wymarła, ale obejmuje jeden rząd taki, jak stekowce. W budowie obręczy kończyny przedniej mają cechy gadzie, składają jaja. Potrafią się adaptować do danego środowiska. Jej przedstawicielem jest między innymi kolczatka australijska. Ma mały otwór gębowy, długi język, pokryty lepką śliną, do której przylepiają się owady. Samica składa jedno jajo okres wylęgu trwa od dwudziestu jeden dni do dwudziestu ośmiu dni. Prowadzi samotny tryb życia, ma rozwinięty węch i słuch, a wzrok jest słaby. Umie pływać, a warunkach zagrożenia drętwieje.
Torbacze
Są ssakami lądowymi i zalicza się do nich około trzysta trzydzieści gatunków i różnej formie życia i różnym wyglądzie. Torbacze są drapieżcami, owadożercami, roślinożercami. Mają torbę lęgową. Najmniejsze są rozmiarami myszy, a największe wzrostu człowieka. Jednak wymarłe osiągały też rozmiary nosorożca. Współcześnie torbacze występują w krainie australijskiej ponad dwieście gatunków, a w Ameryce Południowej i Środkowej w mniejszym stopniu. W Ameryce Północnej jeden gatunek. Zajmują różne siedliska od terenów suchych do lasów tropikalnych i na terenach zurbanizowanych. Tryb życia prowadzą naziemny lub nadrzewny rzadziej podziemny czy wodny. Większość z nich jest aktywna w nocy. Żyją pojedynczo, ale kangury i walabii są stadne.
Łożyskowce
Są to ssaki wyższe i należą do nich wszystkie współczesne ssaki z wyjątkiem stekowców i torbaczy. Pojawiły się sto dwadzieścia pięć milionów lat temu. Wykształciło się łożysko pozwalające na kontakt matki z rozwijającym się płodem, co uniezależniło płód od środowiska zewnętrznego. Ciąża trwa od kilku miesięcy do dwóch lat. Noworodek jest większy niż u torbaczy i jest też zdolny do samodzielnego poruszania się. Do takich ssaków należy też i człowiek, bo u człowieka też jest łożysko. Są one uważane za jedne z wyższych gatunków wśród ssaków.
Łożyskowce, inaczej będą zwane także ssakami wyższymi, jest to jeden z żyworodnych szczepów tej właśnie zwierzęcej gromady. Należeć będą do nich wszystkie z współczesnych ssaków, gdzie pierwsze z nich pojawiać zaczęły się dużo ponad sto milionów lat temu. Do cech charakterystycznych zaliczyć będziemy mogli wykształcenie się łożyska, które zapewniać będzie kontakt pomiędzy organizmem samicy, a płodem znajdującym się w stadium rozwoju. Powoduje to uniezależnienie płodu od środowiska zewnętrznego. Ciąża w tym przypadku trwa od okresu kilku miesięcy, do nawet dwóch lat, w zależności od rodzaju zwierzęcia, często także jego gabarytów. Noworodek będzie o wiele większym niż w przypadku torbaczy, a u niektórych gatunków zaraz po urodzeniu jest zdolnym do samodzielnego poruszania się i w miarę normalnego funkcjonowania. U niektórych gatunków zwierząt, nowonarodzone potomstwo jest jeszcze przez długi okres czasu bezbronnym i zdanym na swoją matkę przede wszystkim. Jak wcześniej już wspomniano do grupy tej zaliczyć będziemy mogli przytłaczającą większość znanych nam obecnie ssaków, które dodatkowo dzielą się na bardziej szczegółowe rzędy i nadrzędy.
Kopytne
Kopytne jest to ogólna nazwa ssaków łożyskowych, a szczegółowa, że dotyczy takich zwierząt, których kończyny zakończone są kopytami. Rozróżnia się parzystokopytne i nieparzystokopytne. To takiego gatunku zalicza się trąbowce, mrówniki, góralki, syreny i walenie. Kopytne to też konie, krowy, gazele. Niektóre kopytne zostały udomowione i zakłada im się dla ochrony podkowy. Stały się one przyjacielem człowieka, ale wiele z nich wędruje wolno głównie po sawannach Afryki, gdzie można podziwiać ich szybki bieg, piękne ciało i świetny słuch, a także charakterystyczną dla nich dostojność.
Parzystokopytne ssaki zaliczane będą do jednego z bardziej obszernych rzędów tej gromady, szczególnie ssaków łożyskowych. Naturalny obszar ich występowania obejmować będzie wszystkie z kontynentów przy wykroczeniu mroźnej Antarktydy oraz Australii. Zajmują środowiska tak naprawdę różne lasy, sawanny, pustynie, góry, czy też nawet zbiorniki wodne. Duża część parzystokopytnych zamieszkałych na lądzie będzie wykorzystywana przez człowieka jako środek transportu, siła robocza, czy też w innych celach, zaliczymy do tych między innymi konie, wielbłądy, muły i wiele, wiele innych tym właśnie podobnych.
Drapieżne
Są to lądowe i łożyskowe. Występują na wszystkich kontynentach. Cechuje je zdolność przystosowawcza. Każde z nich dostosowuje się do środowiska, w jakim przebywa. Każdy z tych gatunków żywi się mięsem jako typowo drapieżne lub padlinożerne. Jednak są też w małej ilości roślinożerne jako uzupełnienie diety. Mniejsze są owadożerne, a formy wodne żywią się rybami oraz mięczakami i skorupiakami. Charakterystyczne jest ich uzębienie z kłami zredukowanymi siekaczami i zębami trzonowymi z guzkami służącymi do rozcierania pokarmu. Człowiek w pewnym sensie też jest drapieżcą.