Są to owady spokrewnione z chruścikami, a podział w większości jest umowny bez pokrycia w rzeczywistych relacjach pokrewieństwa. Dwa podziały, które są często spotykane ze względu na wygląd i porę lotu to motyle dzienne oraz ćmy. Jest też podział ze względu na wielkość. Często podziały nakładają się na siebie. Motyle zaraz po chrząszczach stanowią drugą grupę pod względem liczebności. W naszym kraju żuje ponad trzy tysiące. Występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Są najbardziej zaawansowane ewolucyjnie, a ich ciało składa się z segmentów, chroni chitynowy oskórek. Poszczególne segmenty są połączone błoniastymi stawami, co umożliwia swobodę ruchu. A oskórek pokrywa warstwa drobnych łusek. U motyli dokonuje się przeobrażenie zupełne, są barwne. Żyją od sierpnia do września. Z jaja wylega się najpierw gąsienica potem poczwarka, a później imago, a na końcu staje się motylem. Skrzydła motyli są pokryte łuskami, ich powierzchnia jest nierówna, a kształty mogą być szerokołopatkowe, włoskowate lub elipsowate.
Jest to owad uskrzydlony, spokrewniony z chruścikami. Jest też kilka umownych podziałów motyli, które są oderwane od rzeczywistości. Do takich należą motyle dzienne oraz ćmy, jak i ze względu na wielkość. Podział ze względu na wielkość jest podziałem sztucznym, jak i podział na porę lotu też jest niespójny. Podziały często nakładają się na siebie. Po chrząszczach są drugą pod względem wielkości grupą owadów. Obecnie żyje około sto pięćdziesiąt tysięcy gatunków motyli, a w Polsce ponad trzy tysiące. Są najbardziej zaawansowane ewolucyjnie, a ich ciało składa się z segmentów, chroni chitynowy oskórek. Segmenty są połączone błoniastymi stawami, które umożliwiają swobodę ruchu. Oskórek zaś pokrywa warstwa drobnych łusek. Całe ciało zbudowane jest z trzech części, czyli głowy, tułowia i odwłoka. U motyli dokonuje się przeobrażenie zupełne. Niektóre ćmy rozrzucaj swoje jaja podczas lotu. Na naszym obszarze żyje obecnie około trzy tysiące sto pięćdziesiąt sześć gatunków z siedemdziesięciu trzech rodzin.
Pawicowate
Obejmują one od tysiąca trzystu do tysiąca pięciuset gatunków, szczególnie w tropikach. Są średnimi i dużymi motylami, a rozpiętość skrzydeł sięga do trzydziestu centymetrów. Na skrzydłach mają wzory pawich oczek. Dorosłe nie pobierają pokarmu, a gąsienice są wykorzystywane do produkcji jedwabiu. W swoim wyglądzie są bardzo piękne i zwracają na siebie uwagę. Wyróżnia się prawie półtora tysiąca gatunków, szczególnie tropikalnych. Głównymi gatunkami są pawica groszówka, pawica atlas, lotnica zyska oraz jedwabnik dębowy.
Bielinkowate
Rodzina ta liczy około tysiąca gatunków, a w naszym kraju liczy siedemnaście gatunków. Przedstawicieli tego gatunku można spotkać na całym świecie. Mają różne rozmiary od małych do dużych azjatyckich. Ubarwienie ich w większości jest białe, żółte i żółtozielone z czarnymi plamami lub szarym przyprószeniem. Istnieją tez z kolorowymi z czarnym, czerwonym lub błękitnym elementem. Niektóre z nich są migrantami, a część z nich jest szkodnikami, jak bielinek kapustnik czy bielinek rzepnik. Przyciągają uwagę swoim charakterystycznym bladym, cytrynowym kolorem.
Paziowate
Zaliczane są do największych i najpiękniejszych motyli świata i dochodzą do dwudziestu pięciu centymetrów długości. Mają cechę charakterystyczną, którą jest wcięcie tylnej krawędzi drugiej pary skrzydeł oraz powolny żeglujący lot. Występują w strefie subtropikalnej. Rodzina ta liczy sześćset gatunków, a w Polsce występują cztery i wszystkie objęte są ochroną. Jest to paź królowej, paź żeglarz, niepylak Apollo, niepylak mnemozyna. Ostatnio pojawiają się też i nowe gatunki ze względu na efekt cieplarniany i zmianę klimatu.
Rusałkowate
Są motylami dziennymi i mają pięć tysięcy siedemset gatunków wśród sześciuset trzydziestu trzech rodzajów. Rozpowszechnione na całym świecie takie, jak rusałki, przelatki, dostojni, mieniaki. Gąsienice ich są owłosione lub kolczaste. Wygląd ich jest bardzo piękny, stąd też ich nazwa. Ich gatunki w liczbie prawie sześciu tysięcy rozpowszechnione są praktycznie na całym świecie. Na terenie naszego kraju znaleźć można prawie osiemdziesiąt gatunków. Mają one charakterystyczne, uwstecznione odnóża pierwszej pary.
Prządkowate
Obejmują około trzysta gatunków występują w strefie tropików i subtropików Azji i Afryki. Są to ćmy o grubych odwłokach. Dorosłe mają uwstecznione narządy gębowe i nie pobierają pokarmu. Skrzydła zaś sierpowato wygięte. Gąsienice żywią się liśćmi morwy i innych roślin. Niektóre z nich należą do prządek, jak jedwabnik morwowy, jak i nadgodzina Bombycoidea. Nitka kokonu czasami ma długość tysiąc pięćset metrów. Jedwabnik morwowy pochodzi z Himalajów. Są one niezwykle pożyteczne nawet dla człowieka ze względu na ich rolę w tworzeniu materiałów odzieżowych, tkanin.
Kraśnikowate
Rodzina ta obejmuje ponad osiemset gatunków w większości tropikalnych, jak i strefy umiarkowanej. Ubarwienie pełni funkcje obronne i wszystkie gatunki są trujące, bo ich ciało zawiera cyjanowodór. Większość jest aktywna w ciągu dnia. Mają maczugowate odgięte na zewnątrz czułki. Polsce występuje ich dziewiętnaście gatunków. Należą do nich lśniak szmaragdem, kraśnik pospolity, kraśnik rzęśniowiec, kraśnik goryszowiec, kraśnik cieciorkowiec, kraśnik sześcioplamek, kraśnik komonicowiec, kraśnik purpuraczek, kraśnik pięcioplamek, kraśnik bykowiec.