Po łacinie określa się je jako Mantodea. Nazwa ich pochodzi od pozy, która przypomina osobę ze złożonymi rękoma, jak do modlitwy. Są one dosyć duże jak na owady. Przede wszystkim występują w strefie tropikalnej i subtropikalne. W Polsce znaleźć można modliszkę zwyczajną. Ogólnie na świecie istnieje prawie trzy tysiące gatunków. Głowa jest bardzo ruchliwa z dużymi oczami. Skrzydła ich są błoniaste, użyłkowane bogato. Pierwsza para odnóży jest dobrze rozwinięta i służy chwytaniu ofiary. Są one drapieżne. Występuje u nich również kanibalizm. Jednocześnie należy zaznaczyć, że nie zawsze kopulacja kończy się zjedzeniem samca przez samicę. Tak naprawdę ma to miejsce w około jednej czwartej przypadków. Aby doszło do zjedzenia samca przez samicę musi dojść do kilku czynników jednocześnie, jak mało pożywienia w otoczeniu, samiec musi podchodzić do samicy od przodu, a nie od tyłu, a także godowy musi się już mieć na ukończeniu. Płeć rozpoznawana jest po ilości segmentów na odwłoku – samiec ma ich osiem, a samice sześć.
Modliszki to bardzo liczna grupa owadów. Jest ich ponad 2300 gatunków. Jest to jedyna rodzina owadów, która jest całkowicie drapieżna. Żywią się nie tylko bezkręgowcami. Gatunki mają różne wielkości, od kilkunastocentymetrowych do kilkumilimetrowych. Nie mniej jednak modliszki należą do jednych z piękniejszych owadów. Są ciekawym obiektem tak obserwacji jak i hodowli. Można je trzymać w pięknych ściankach wiwaryjnych wykonanych ze szkła. Stanowią świetną ozdobę, kiedy są zadbane i ładnie wyeksponowane. Występują w klimatach tropikalnych i subtropikalnych. Tylko nieliczne występują na obszarach umiarkowanych. Mają swoją charakterystyczną budowę z trójkątną głowo i wielkimi kończynami chwytnymi. Wiele gatunków upodabnia się do otoczenia np. do suchych gałęzi. Wykazują one wysokie zdolności przystosowawcze. Jest ich tyle ze mogą się nimi zajmować zarówno doświadczeni hodowcy jak i nowicjusze.
Modliszka jest uważana za groźnego owada, być może dlatego, że taka jest jej nazwa. Modliszka nie tylko ma bardzo dobre cechy, gdyż jest nie tylko bardzo cierpliwa, ale także niebezpieczna aż do tego stopnia, że potrafi w oka mgnieniu zabić swojego przeciwnika. Dodatkowym atutem tego gryzonia jest to, że potrafi ona porusza się wprost jak błyskawica, można by rzec, że nie ma dla niej żadnej przeszkody. Swoją zdobycz modliszka nie zabija, lecz pożera naprawdę bardzo powoli, ale nie zjada jej całej, gdyż wybiera tylko troszkę, a resztę wyrzuca, więc jest uważana za wielkiego marnotrawcę pokarmu. Dodatkowo samica, kiedy zauważy swojego partnera, że pełznie koło niej to zjada go, gdyż jest od niego o wiele, wiele większa. Zaczyna zjadanie od jego głowy. Partner w trakcie parzenia się musi naprawdę bardzo uważać, aby go tylko w jakiś sposób nie zauważyła. Jej naprawdę wielkim atutem do tego, że łapią swoje sidła tak wiele ofiar jest to, że mają takie ubarwienie, czyli przypominają nie tylko martwe liście, ale i kwiaty, na co łapią się różne owady, ale tez i motyle.
Empisidae
Do tej rodziny modliszek zalicza się ponad pięćdziesiąt gatunków. Zamieszkują one przede wszystkim tereny ciepłe, głównie Afrykę, ale również Azję, a także większość krajów basenu Morza Śródziemnego, a więc częściowo można stwierdzić, że występują również na terenie Europy południowej. Mają one bardziej ziemisty kolor, jasno- bądź ciemnobrązowy. Wyglądem reszty ciała przypominają tradycyjnie modliszki, które znane są przez biologów. Są one bardziej drapieżne, niż pozostałe gatunki, częściej wśród nich dochodzi do zjedzenia samca.
Mantidae
Pod tą nazwą określa się po polsku po prostu rodzinę modliszkowatych. Jednocześnie należy zaznaczyć, że jest to największa rodzina modliszek, jaka gdziekolwiek istnieje. Większość gatunków przebywa w klimacie tropikalnym bądź ewentualnie subtropikalnym. Na terenie naszego kraju znaleźć można praktycznie tylko i wyłącznie jeden gatunek, a mianowicie modliszkę zwyczajną, po łacinie Mantis religiosa. Są one drapieżne i roślinożerne. Można je spotkać na terenie Europy dosyć rzadko. Z kolei na kontynentach ciepłych występuje dosyć powszechnie.
Modliszka rogata
Po łacinie określa się to jako Empusa fasciata. Charakteryzuje się on rogiem zlokalizowanym na głowie. Ponadto znaleźć u niej można też sączkowate zgrubienia po brzusznej stronie odwłoka, jak i goleniach nóg. Kolor ciała jest przede wszystkim żółto-brązowy bądź zielono-żółty. Pierwsza para skrzydeł posiada podłużne pasy w kolorze kremowym. Samice mają dodatkowo nitkowate i długie czułki. Długość samic sięga do siedmiu centymetrów, a samców do około pięć i pół centymetra. Są one średnio powszechne, głównie w Afryce.
Modliszka gwinejska
Po łacinie pełna nazwa brzmi Sphodromantis gastrica. Występuje on w wielu kolorach, głównie żółtym, zielonym i brązowym. Samice nie potrafią latać, ale samce latają. W Polsce gatunek ten jest popularny wśród kolekcjonerów i hodowców, powszechnie występują one w terrariach. Wynika to przede wszystkim z faktu, że łatwo im zapewnić odpowiednie warunki życia. Samice osiągają około dziesięć centymetrów długości, a samce do ośmiu centymetrów. Potrzebują do życia i rozwoju do trzydziestu stopni Celsjusza i wilgotności sześćdziesięciu procent. Gatunek ten ma skłonności kanibalistyczne. Żywią się głównie świerszczami, muchami, mącznikami.
Hierodula membranacea
Jest to gatunek modliszek o zabarwieniu zielonym, ale bardziej bladym. Samice mają długość średnio około dziesięciu centymetrów. Samce mogą mieć taką samą długość, ale są o wiele słabszej postury. Płeć rozpoznawana jest po szerokości odwłoka. Gatunek tych modliszek jest bardzo żarłoczny i agresywny. Spotykane są w zaroślach i krzakach. Najczęściej występują w Azji południowo-wschodniej, na Półwyspie Indyjskim, a także w Afryce północnej. Ubarwienie Hierodula membranacea zależy od poziomu wilgotności w terrarium.
Modliszka olbrzymia
Po łacinie określa się je jako Plistospilota guineesis. Jest to jedna z największych modliszek na całym świecie. Według przeprowadzonych badań samica może tutaj osiągać nawet do piętnastu centymetrów długości. Najczęściej występują w lasach deszczowych Gwinei. Są one bardzo agresywne i żarłoczne. Bardzo wygłodzona modliszka może nawet zaatakować małego ptaka bądź mysz. Wśród licznych prywatnych hodowli zanotowano już przypadki, że zaniepokojona bądź głodna modliszka olbrzymia może skierować swoją agresję w kierunku głównie oczu swojego hodowcy. Są one bardzo płodne.