Jaszczurki to najbardziej nudne a zarazem najbardziej sympatyczne z gadów. Są praktycznie nieszkodliwe dla człowieka. Żyją w przeróżnych ekosystemach. Niektóre zamieszkują podmokłe rejony puszczy amazońskiej, inne najgorętsze i najbardziej suche pustynie. Występują w wielu rozmiarach. Od miniaturowych wręcz, wielkości palca dorosłego człowieka po prawdziwe olbrzymy jak na przykład waran z Komodo. I te największe potrafią już zrobić człowiekowi krzywdę. W końcu kilkanaście kilogramów mięśni plus zęby to nie może być całkowicie bezpieczne połączenie, zwłaszcza jeśli te mięśnie są zdenerwowane. Niektóre, jak na przykład legwany, wyglądają jak smoki wyjęte żywcem z bajek czytanych przez mamy dzieciom. Prawdopodobnie sławny Smok Wawelski był tak naprawdę dużą jaszczurką, której ludzie się bali nie znając tego gatunku i nie rozumiejąc przyrody.
Jaszczurki w większości spotyka się w najcieplejszych rejonach świata. Największa jaszczurka wazy ponad 100 kg, i osiąga długość trzech metrów Takie olbrzymy można spotkać na wyspie komodo. Jaszczurki są bardzo ciepłolubne, lubią wygrzewać się na słońcu. Co ciekawe jaszczurki posiadają ogon, który może się odradzać. Jeśli jaszczurka zgubi ogon na skutek nie przewidzianych okoliczności, jest duża szansa na to, że ten ogon zostanie odrośnięty. Wiele z jaszczurek żyje w klimacie suchym, o wiele lepiej jest im poruszać się na takim terytorium. Jaszczurki to zwierzęta ciepłolubne. Nawet w Polsce możemy je spotkać. Wielu jaszczurkom niestety grozi całkowite wyginięcie, dlatego są one niektóre z jej gatunków, pod bardzo ścisłą ochroną. Skóra jaszczurki bywa bardzo gładka, nogi jaszczurki są bardzo dobrze rozwinięte.
U nas możemy spotkać takie gatunki jaszczurek jak: jaszczurka zielona, jaszczurka zwinka oraz jaszczurka żyworodna. Jaszczurka zielona jest największa spośród wyżej wymienionych. Jej długość ciała może wynieść nawet czterdzieści centymetrów. Jej główną cechą jest intensywny zielony kolor. Występuje w cieplejszych strefach Starego Kontynentu. W Polsce możemy ją spotkać na południu Śląska Cieszyńskiego. Jaszczurka zwinka osiąga dwadzieścia dwa centymetry długości. W okresie godowym samce mają szmaragdowozielone boki, a samice są brązowe w plamy ciemne o środkach jasnych. Można ją zobaczyć w Europie bez rejonu śródziemnomorskiego, północnej Skandynawii, Irlandii. W naszym kraju jest pospolitym gadem. W wieli regionach Europy jest gatunkiem zagrożonym. Jaszczurka żyworodna jest najmniejsza. Długość jej ciała może wynieść do szesnastu centymetrów. Jest ciemnobrązowa z ciemnymi smugami oraz żółtawymi i ciemnymi plamami. Występuje w dużej części Europy i Azji. W Polsce można ją spotkać prawie wszędzie, najczęściej jednak w górach. W Skandynawii żyje nawet za kołem podbiegunowym.
Traszka
Występujące u nas traszki to: traszka górska, traszka zwyczajna, traszka helwecka, traszka grzebieniasta. Traszka górska może mierzyć do dwunastu centymetrów długości. Cechą wyróżniającą tej traszki jest w okresie godowym jaskrawy żółty lub pomarańczowy spód ciała, boki i grzbiet samicy ciemne, a samca niebieskawe. Występuje w znacznej części Starego Kontynentu. Najczęściej spotykana jest w średnich położeniach górskich. W naszym kraju występuje w Sudetach i Karpatach. Traszka zwyczajna jest szeroko rozprzestrzeniona w Europie. Długość jej ciała może wynieść jedenaście centymetrów. Jest to traszka na nizinach najpospolitsza. Zobaczyć ją można w wodach stojących, niekiedy w stawikach ogrodowych. Jednak w zbiornikach tych muszą być podwodne rośliny. Traszka helwecka jest najmniejsza oraz podobna do traszki zwyczajnej. Jest to gatunek zachodnioeuropejski. Najczęściej spotkamy ja w lasach, które rosną w średnich położeniach górskich. Długość ciała traszki grzebieniastej może wynosić nawet osiemnaście centymetrów. Wyróżnia się żółtym z czarnymi plamami brzuchem. Występuje na większości europejskich terenach. Należy do gatunków zagrożonych. Jest silnie związana z wodą.
Salamandra
Salamandra to plamiasty płaz ogoniasty występuje pospolicie na całym świecie. Charakteryzuje się smukłą budową długiego ciała. Osiąga rozmiary od dziesięciu do dwudziestu czterech centymetrów. Z wyglądu przypomina nieco jaszczurki, jednak zdecydowanie jest płazem i preferuje środowisko raczej mokre. Charakterystyczną cechą wygladu tego płaza jest skóra pokryta barwnymi plamami, często żółtymi, kontrastującmi z ciemnym kolorem całego ciała. Nazwa salamndra pochodzi z perskiego, gdzie oznacza żyjąca w ogniu. Prawdopodobnie nazwa ta ma związek z owymi jaskrawymi plamami na czarnym ciele, które wyglądaja trochę jak żarzące się polano drewna w ognisku.
Salamandra plamista
Jest jednym z przedstawicieli, płazów, które występują w Polsce. Salamandra plamista, prowadzi racze samotniczy tryb życia. Salamandra plamista w Polsce, znajduje się obecnie pod bardzo ścisłą ochroną. Ten płaz jest jednym z największych które znajdują się w europie. Jest płazem ogoniastym. Ciało salamandry ma kształt walca, posiada ona również kończyny ułatwiające jej poruszanie się. Po za tym ma ona również wyłupiaste oczy, i drobne zęby. Salamandra jest płazem, który może ukąsić jadowicie. Jad tego plaza, zarówno jak też przybarwienie, ma odstraszyć potencjalnych drapieżców. typowy przedstawiciel tego gatunku posiada żółte plamy na swojej czarnej skórze. Większość płazów, jest objętych w Polsce ochroną, a szczególnie salamandra plamista, której grozi wymarcie, jeśli nie podejmie się bardziej radykalnych środków, w celu jej ochrony.
Płaz ten wyróżnia się kontrastowym czarno-żółtym ubarwieniem. Nie da się salamandry plamistej pomylić z innym płazem. Występuje przeważnie w średnich położeniach górskich, w wilgotnych lasach, które zawierają liczne strumienia. W naszym kraju możemy ją spotkać w Sudetach i Karpatach. To charakterystyczne ubarwienie tego płaza pełni funkcję ostrzegawczą. Płaz ten może żyć nawet pięćdziesiąt lat. Salamandry wiodą przede wszystkim nocny tryb życia. Mogą być aktywne w ciągu dnia podczas opadów deszczu, które następują po okresach suszy. Długość ciała tego płaza może wynosić nawet dwadzieścia centymetrów. Rozwój zarodkowy przebiega wewnątrz ciała samicy. Samica rodzi w wodzie już dobrze rozwinięte larwy.