Ssaki to bardzo popularne zwierzęta. Na całym świecie żyje około cztery tysiące gatunków ssaków. W przybliżeniu półtora procenta światowej teriofauny występuje w stanie dzikim na terenach Europy Środkowej. Do popularnych zwierząt tego typu należą: jeleń, kuna, nietoperze, królik, zając, niedźwiedź brunatny. Występują dwa gatunki jelenia: szlachetny oraz wschodni. Te dwa gatunki różnią się przede wszystkim wielkością, a co za tym idzie również masą ciała. Jeśli chodzi o kunę również wyróżniamy dwa gatunki: kunę domową oraz kunę leśną. Kuna domowa występuje w lesie, na osiedlu. Kuna leśna natomiast tylko i wyłącznie w lesie. Wszystkie nietoperze według nie fachowców wyglądają tak samo. Jednak wbrew pozorom dzielą je liczne różnice. Nietoperze charakteryzują się bardzo dobrym słuchem i bardzo słabym wzrokiem oraz głównie nocnym trybem życia. Królik i zając to dosyć często występujące na naszych terenach ssaki. Różnią się przede wszystkim wielkością, królik jest wyraźnie mniejszy od zająca. Niedźwiedź brunatny to jeden z największych ssaków. W naszym kraju można go spotkać między innymi w Tatrach.
Jeleń
Wyróżniamy między innymi dwa gatunki jeleni: jeleń szlachetny oraz jeleń wschodni. Pierwszy z nich to największy po łosiu przedstawiciel rodziny jeleniowatych. Długość głowy i tułowia tego ssaka wynosi: u samca- od stu osiemdziesięciu do dwustu pięćdziesięciu centymetrów, u samicy od stu sześćdziesięciu do stu osiemdziesięciu centymetrów. Natomiast masa waha się od siedemdziesięciu do trzystu pięćdziesięciu w zależności od płci. Sierść tego zwierzęcia latem jest rdzawobrązowa, a zimą szarobrązowa. W okresie od lata do później zimy samce noszą poroże. Ssak ten występuje tylko w większych kompleksach leśnych. Natomiast okres godowy tego jelenia trwa na przełomie września i października. W tym czasie las rozbrzmiewa donośnym rykiem byków. Dawniej jelenie w okresie zimowym schodziły z gór do lasów poszukując pożywienia, obecnie przez cały rok pozostają na tym samym terytorium. Dlatego właśnie zdarza się, że powodują szkody w drzewostanie, na przykład zjadają wierzchołki pędów młodych drzew. Jeleń wschodni jest mniejszy i dużo lżejszy od jelenia szlachetnego. Jego długość głowy i tułowia wynosi maksymalnie sto sześćdziesiąt centymetrów, a maksymalna masa wynosi siedemdziesiąt kilogramów. Ten gatunek jelenia występował pierwotnie w kraju Ussuryjskim, obecnie można go spotkać w wielu regionach Starego Kontynentu, a także w Australii, w Ameryce Południowej. Natomiast we wschodniej Azji hoduje się tego jelenia na specjalnych fermach.
Kuna
Występują dwa gatunki tego zwierzęcia: kuna domowa oraz kuna leśna. Długość głowy i tułowia kuny domowej wynosi od czterdziestu do pięćdziesięciu pięciu centymetrów. Natomiast masa waha się od osiemdziesięciu gram do dwóch i pół kilogramów. Wielkość tego zwierzęcia porównywalna jest do wielkości kota domowego. Sierść jest szarobrązowa z biało u dołu rozwidloną szyjną plamą. Ten gatunek kuny występuję w umiarkowanej strefie Eurazji. Można kunę spotkać w lesie, na osiedlu, jednak głównie występuje na wsi w pobliżu samotnych zagród. W naszym kraju występuje dosyć rzadko. To zwierzę poluje na zwierzęta do rozmiarów koźlęcia sarny. Nie pogardzi ptactwem domowym, dlatego o ile się dostanie do kurnika, może spowodować znaczne straty. Zdarza się, że kuny przegryzają przewody elektryczne i hamulcowe w zaparkowanych autach. Kuna leśna natomiast ma podobną wielkość oraz masę ciała do kuny domowej. Kuna leśna w odróżnieniu od domowej ma małą żółtopomarańczową, nie rozwidloną plamę szyjną oraz jest bardziej brązowa. Występuje wyłącznie w lasach, można ją spotkać w lasach w całej Polsce. W skład jej pokarmu wchodzą: wiewiórki, drobne gryzonie i ptaki, jaja, oraz owoce.
Królik i zając
Królik jest znacznie mniejszy od zająca. Długość jego głowy i tułowia wynosi między trzydzieści pięć a czterdzieści pięć centymetrów. Masa natomiast waha się od 1,3 di 2,5 kilograma. Królik ma szarobrązową sierść. Żyje przeważnie w parkach, ogrodach, żywopłotach oraz na skrajach lasów. Jest sprinterem, w razie zagrożenia bardzo szybko zrywa się do biegu. Stara się jak najszybciej schować w norze, ponieważ szybko się męczy. Samica tego gatunku zwierzęcia rodzi od pięciu do ośmiu młodych, cztery- sześć razy w roku. Królik został sprowadzony do Europy Środkowej z Półwyspu Iberyjskiego w okresie wczesnego średniowiecza. jest rozprzestrzeniony niemal na cały świat. Natomiast jeśli chodzi o zająca to wyróżniamy dwa gatunki: zając szarak oraz zając bielak. Zając szarak jest sporo większy od królika. Długość jego głowy oraz tułowia wynosi od pięćdziesięciu do siedemdziesięciu centymetrów. Osiąga masę od dwóch i pól do siedmiu kilogramów. Można go spotkać głównie na terenach otwartych, to znaczy na polach, łąkach. Zając bielak ma wielkość pośrednią między zającem szarakiem a królikiem. Występuje w Alpach, północnej Europie i Azji, na Alasce i w Kanadzie. W Polsce natomiast tylko w północno-wschodniej części kraju.
Kret
Kret jest zwierzęciem bardzo znienawidzony, przez ludzi, a przede wszystkim przez rolników, jak i ogrodników. Ryją swoje tamy w ziemi, a także robią to nie tylko w dzień, ale i w nocy. Mają bardzo małe oczy, wiec słabo widzą, a nawet czasami wcale nie wychodzą z ziemi, lecz bardzo dobrze wykształciły zmysł węchu, ale i słuchu. Potrafią w bardzo szybki, wręcz natychmiastowy sposób wyczuć jakiegoś drapieżnika, który chodzi po ziemi, czy też robaka, który się w niej wije. Dlatego tak trudno jest złapać żywego kreta.
Bóbr
Bobra można w sposób szczególny zapamiętać, gdyż to właśnie on jest prawdziwym architektem wśród zwierząt. Można powiedzieć, że on buduje tamy nawet przez wiele tygodni, po to by udogodnić sobie swoje życie. Jeśli przeprowadzi się taki bóbr na inne miejsce, to zaraz na takiej rzece stawia tamę, gdyż w niej będzie mieszkał. Budulcem do jego projektów są młode drzewa i gałęzie. Dzięki takiej zaporze nie ma prądów w rzece , no i tworzy się staw, w którym bóbr może wychować swoje potomstwo. Dzięki temu młode, jak i on sam są bezpieczne.