W Polsce występuje wiele gatunków ryb. Konkretnie jest ich około sto dwadzieścia. Przeznaczane są na przykład do konsumpcji, akwarystyki, wykorzystywane są przemyśle rybnym, farmaceutycznym. Są również składnikiem między innymi: klejów, nawozów. Temu gatunkowi zwierząt zagrażają przede wszystkim przełowienia oraz zatrucie środowiska. Ale także i one wywołują zagrożenie, które jest niebezpieczne szczególnie dla ludzi. Niektóre gatunki drapieżne mogą zaatakować człowieka, który według nich naruszył ich rejon. Zdarza się, że ich mięso dla człowieka jest trujące, nawet śmiertelnie trujące. Do popularnych gatunków ryb należą między innymi: karaś, piskorz, węgorz, szczupak oraz różanka. Karaś to dosyć dużej wielkości ryba. Jest odporna między innymi na niedostatek tlenu. Piskorz wyróżnia się przede wszystkim sposobem oddychania, który nazywamy oddychaniem jelitowym. Węgorz jest największym gatunkiem ryb spośród wyżej wymienionych. Szczupak ma ubarwienie zielonawobrązowe, można go spotkać niemal w całej Europie. Różanka ze względu na specyficzny sposób rozrodu jest uważana przez wielu fachowców za interesujący okaz.
Karaś
Długość ciała tej ryby wynosi do pięćdziesięciu centymetrów. Charakteryzuje się silnym wygrzbieceniem, małą głową bez wąsików. Można karasia zobaczyć w wodach stojących w niemal całej Europie. Ryba ta ma podobne wymagania środowiskowe jak karp i odznacza się dużą odpornością na niedobory tlenu. Ryba ta właściwie jest wszystkożerna. Jednak głównymi składnikami pokarmu są denne bezkręgowce, a zwłaszcza larwy ochotek. Samica tego gatunku ryby składa do trzysta tysięcy jaj. Wyróżniamy taki gatunek karaś jak karaś złocisty. Ryba ta może osiągnąć trzydzieści pięć centymetrów długości. Masa ciała natomiast może wynosić około trzy kilogramy. Jak można się domyślać karaś złocisty jest podobny do karasia. Wyróżnia go natomiast charakterystyczne pomarańczowoczerwone ubarwienie. Rozprzestrzeniony został pierwotnie we wschodniej Azji, teraz znajdziemy go w wielu częściach Starego Kontynentu. Popularnie nazywany jest „złotą rybką”. Została przez akwarystów wprowadzona także do wielu naturalnych zbiorników, przeważnie w okolicach miast Europy zachodniej. Samica tej ryby składa do czterysta tysięcy jaj. Istnieje wiele odmian hodowlanych karasia, na przykład karaś srebrzysty.
Piskorz
Piskorz wyróżnia się silnie wydłużonym, walcowatym ciałem z podłużnymi ciemnymi smugami po bokach. Posiada pięć par wąsików oraz dolny otwór gębowy. Długość jego ciała może wynosić trzydzieści centymetrów. Ryba ta występuje w zachodniej, środkowej i wschodniej Europie. Przeważnie ukrywa się w mule powoli płynących rzek i płytkich wód stojących, takich jak na przykład stawy, starorzecze. Ten gatunek ryb aktywny jest przede wszystkim nocą. Ma wykształcony specyficzny sposób oddychania powietrzem atmosferycznym, jest tak zwane oddychanie jelitowe. Wykształcenie tego rodzaju oddychania spowodowane było tym, że ryby te często żyją w wodach bardzo ubogich w tlen. Połknięte przez piskorza powietrze przechodzi przez silne pofałdowane jelito o gęsto unaczynionej śluzówce. Za pomocą tej śluzówki tlen wchłania się do krwi. Ryba ta „zniesie” nawet takie warunki, jakie występują w wyschniętym zbiorniku. Wyczuwa zmiany ciśnienia atmosferycznego, szczególnie te gwałtowne, które występują przed burzą. Wtedy często, aby zaczerpnąć powietrza wypływa na powierzchnię.
Węgorz
Ryba ta występuje w Europie, Azji Mniejszej, północnej Afryce w wodach przybrzeżnych mórz. Ma bardzo silnie wydłużone i wężowate ciało, jego płetwa grzbietowa i odbytowa jest długa. Ryba odbywa tarło w Morzy Sargassowym, niedaleko Bermudów. Larwy tej ryby mają kształt listka wierzby. Przez trzy lata niesione morskimi prądami wędrują przez Atlantyk. Po przeobrażeniu, jako tak zwane węgorze szkliste docierają do ujść rzek europejskich. Przez osiem- piętnaście następnych lat, do chwili uzyskania dojrzałości płciowej żyją w słodkich wodach. Później jako tak zwane węgorze srebrzyste wędrują z powrotem do Morza Sargassowego. Ten gatunek ryb przeważnie jest aktywny nocą. Głównym ich pokarmem są denne zwierzęta. Aktualnie narybek węgorza trzeba wsiedlać do wód leżących w głębi lądu, ponieważ ich wędrówki są ograniczone przez zanieczyszczanie oraz przegradzanie rzek. Długość ciała tego gatunku ryby może wynieść około dziewięćdziesiąt centymetrów. Masa natomiast do czterech kilogramów.
Szczupak
Długość ciała tego gatunku ryby może wynosić sto centymetrów. Natomiast masa jego ciała może wynosić piętnaście kilogramów. Ta duża ryba charakteryzuje się silnie wydłużonym ciałem, długim pyskiem, który przypomina kaczy dziób. Wyróżnia się również zmiennym ubarwieniem, które jest przeważnie zielonawobrązowe. Boki ryby są obdarzone jasnymi poprzecznymi smugami. Rybę tą spotkamy w prawie całej Europie. Szczególnie w rzekach i jeziorach, które obfitują w roślinność i bardzo powoli płyną. Szczupak jest uznawany przez wielu za smaczną rybę. Niezwykle wysoko cienią ją wędkarze. Rozród tej ryby jest aktualnie utrudniony, ponieważ trze się on głownie w rozlewiskach nie uregulowanych rzek.
Różanka
Jest to ryba mała, silnie wygrzbiecona, z końcowym otworem gębowym. W okresie godowym samiec tej ryby ma płetwy grzbietową i odbytową czerwone z czarnymi obwódkami. Samica natomiast ma o długości pięć centymetrów pokładełko. Ten gatunek ryb występuje z większości regionów Starego Kontynentu. Można ją spotkać od Francji po Morze Kaspijskie. Szczególnie często spotykana jest w starorzeczach, a niekiedy również w rzekach o dosyć szybkim nurcie. Uznawana jest za bardzo interesującą rybę europejską. Ciekawy jest jej sposób rozrodu. Ryba ta jako jedyna składa do jamy skrzelowej małży jaja. Umożliwia jej to długie pokładełko. Samica do jednego małża składa dziesięć- dwadzieścia pięć jaj. W sezonie może ich złożyć od czterdziestu do nawet stu sztuk. Około trzech tygodni trwa rozwój zarodkowy. W przypadku, gdy brak jest małży ryba ta nie może się rozmnażać. Ryba ta nieraz jest składnikiem pokarmu różnych ryb drapieżnych, mimo że jej mięso ma gorzki smak.