Ptaki podobnie jak ludzie mają dosyć dobrze rozwinięty zmysł. Właśnie dlatego odbieramy ich śpiew tak dobrze. W większości przypadków ich śpiew jest miły dla uszu. Dwa razy w roku zwierzęta te zmieniają upierzenie, tak zwaną szatę. Szata zmienia się z zimowej na letnią, albo też z godowego na spoczynkowe. Ptak składa się z następujących części ciała: dziób, ciemię, kark, grzbiet, kuper, ogon, sterówki zewnętrzne, lotki, nogi, brzuch, pierś, gardło oraz podbródek. Sierpówka, dzięcioł, mewa, łabędź, orzeł przedni to ptaki, które na pewno zwracają na siebie uwagę. Pierwszy gatunek ptaka wyróżnia się przede wszystkim przenikliwymi głosami, które wydobywa. Gatunki dzięcioła, które możemy spotkać w naszych lasach to: dzięcioł duży, dzięcioł zielony, dzięcioł czarny. Mewy to bardzo powszechne ptaki, które kojarzą się nam głównie z morzem. Najczęściej występujące gatunki tego ptaka to: mewa srebrzysta, mewa pospolita, mewa siodłata, mewa trójpalczasta. Natomiast na jeziorach, stawach i tym podobnych akwenach wodnych spotkamy pięknego ptaka, którym jest łabędź. Łabędź niemy, krzykliwy oraz mały to gatunki występujące w Polsce. Orzeł przedni kojarzy się natomiast z pięknym, a nawet można powiedzieć majestatycznym lotem.
Dzięcioł
Ptaki te są wyspecjalizowane w wykuwaniu dziupli w pniach drzew oraz w zdobywaniu pokarmu. Charakteryzują się dłutowatymi dziobami, długimi językami, czepnymi nogami oraz sztywnymi sterówkami., które służą im jako podpora w czasie kucia w pniach i konarach. Wyróżniamy trzy rodzaje tych ptaków: dzięcioł duży, dzięcioł zielony, dzięcioł czarny. Pierwszy z nich charakteryzuje się czarno-biało-czerwonym upierzeniem. Jest to krajowy najpospolitszy dzięcioł. Można go spotkać w lasach, ogrodach, parkach. Długość jego ciała wynosi około dwadzieścia trzy centymetry. W okresie wiosennym zarówno samce jak i samice bębnią. Podstawowe pożywienie tego ptaka to owady żyjące w drewnie oraz ich larwy, w okresie zimowym natomiast żywią się nasionami, głównie drzew szpilkowych. Dzięcioł zielony wyróżnia się zielonym wierzchem, żółtozielonym spodem, czerwoną „czapką”, głośnym głosem. Ptak ten występuje w leśno-polnym środowisku, przeważnie można go spotkać na skrajach widnych lasów, w luźnych parkach z trawnikami. Dzięcioł czarny jest największy spośród wyżej wymienionych gatunków ptaków. Jego długość ciała wynosi czterdzieści sześć centymetrów. Jest to czarny ptak o ociężałym locie. Ten gatunek występuje w rozległych lasach, borach z wyspami starodrzewu. Ptak ten jest dość płochliwy, jego częstotliwość bębnienia dziesięć-piętnaście uderzeń na sekundę.
Mewa
To bardzo popularne ptaki. Wyróżniamy mewę: srebrzystą, pospolitą, siodłatą oraz trójpalczastą. Długość ciała mewy srebrzystej wynosi pięćdziesiąt sześć centymetrów. Ta najliczniejsza z morskich mew charakteryzuje się szarymi, na końcach czarno-białymi skrzydłami oraz masywnym żółtym dziobem z czerwoną plamą. Występuje na wybrzeżach Europy, Azji, Ameryki Północnej i Afryce. Zdarza się, że można ją spotkać w głębi lądu. W naszym kraju jest to nieliczna grupa ptaków, która zamieszkuje na północy kraju. Ptak ten żywi się głównie odpadkami z połowów morskich. Mewa pospolita jest podobna do mewy srebrzystej. Długość ciała wynosi czterdzieści jeden centymetrów. Można spotkać tą mewę na wybrzeżach mórz, dużych jezior oraz rzek. W Polsce występuje głównie na środkowej Wiśle. W ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat liczebność tego ptaka na terytorium naszego kraju znacznie wzrosła. Mewa siodłata jest zdecydowanie największym ptakiem spośród wyżej wymienionych. Ma czarny grzbiet i wierch skrzydeł oraz różowoczerwone nogi. Gnieździ się na wybrzeżach skalistych północnej i zachodniej Europy i Ameryki Północnej. Pokarmem tych mew są: ryby, jaj i pisklęta morskich ptaków, kaczka, królik. Mewa trójpalczasta natomiast charakteryzuje się czarnymi nogami i końcami skrzydeł oraz żółtym dziobem.
Łabędź
Występują trzy rodzaje łabędzi: łabędź niemy, krzykliwy oraz mały. Pierwszy gatunek łabędzia wyróżnia się pomarańczowym dziobem z czarną, guzowata naroślą u nasady. Długość ciała wynosi sto pięćdziesiąt osiem centymetrów. Ptak ten występuje przeważnie w okolicy płytkich jezior, rzadziej gnieżdżą się na innych zbiornikach wodnych. Jest ulubieńcem spacerowiczów, którzy chętnie go karmią. Broniąc swego terytorium potrafi w każdym intruzie wzbudzić respekt, przyjmuje odstraszającą postawę, uderza skrzydłami, syczy, i szczypie dziobem. W okresie letnim osobniki nie lęgowe dosyć często gromadzą się na wybranych jeziorach. Długość ciała łabędzia krzykliwego wynosi natomiast sto pięćdziesiąt centymetrów. Ptak wyróżnia się żółtym dziobem z czarnym końcem. Można go zobaczyć na płytkich, zarośniętych jeziorach, stawach, zatokach morskich północnej Eurazji. W naszym kraju pojawia się sporadycznie, głównie na Pomorzu. Łabędź ten charakteryzuje się donośnym głosem. Łabędź mały jest wyraźnie mniejszy od poprzednio omawianych gatunków łabędzi. Długość jego ciała wynosi sto dwadzieścia centymetrów. Posiada czarny dziób z żółtą nasadą. Spotkamy go na jeziorach oraz rozlewiskach rzecznych w tundrze Eurazji.
Kukułka
Kukułki potocznie nazywane są złodziejkami. Przede wszystkim jednak w Europie uważa się, że kukułka jest znakiem przyjścia wiosny. Tak samo jak wiele innych ptaków spędza ona całą zimę w Afryce, a do kraju powraca tylko i wyłącznie wtedy, kiedy temperatura znacznie się podwyższa. Dlatego właśnie ludzie z powodzeniem wyczekują jej, gdyż chcą, aby wiosna bardzo szybko powróciła. Kiedy po akcie zapłodnienia inne ptaki zwykle budują swoje gniazda, ten właśnie gatunek tego nie robi, a wszystko dlatego, że kukułka jest na tyle bardzo podstępnym ptakiem, że wędruje w poszukiwaniu gniazd innych ptaków, a są to na przykład gniazda gajówek, a także rudzików, z których wyrzuca ich jaja, a podrzuca swoje. Mają wiele szczęścia, gdyż jajka kukułki są prawie że identycznej wielkości, jak jaja tych ptaków, a do tego mają plamy do złudzenia przypominające tamte jajka. Właśnie przez to ptaki nie myślą, że to jajka innego ptak i akceptują je, inaczej na pewno by wszystkie te ptaki odrzuciły takie jajka. Kiedy młoda kukułka wykluje się już z jaja to wtedy następuje to, że ona zwykle wylęga się dużo wcześniej ,a w takim wypadku wyrzuca inne jaja, które zostały w nim, a wszystko dlatego, że urośnie ona znacznie większa i będzie potrzebowała dużo więcej jedzenia, czyli cały ten pokarm, jaki matka zastępcza będzie mogła jej dostarczyć. No i właśnie w ten sposób kukułki dojrzewają rosną, no i są wśród nas. Kukułka nazywa się tak dlatego, że wydaje z siebie takie dźwięki, czyli ku-ku. Są one słyszalne przez wszystkich i łatwo je rozpoznać.